Franklin Levinson

Franklin Levinson (http://www.wayofthehorse.org/)

Έκθεση: Πως περάσαμε στου Franklin!!!

Χίλια μπράβο στους διοργανωτές, πρώτα απ’ όλα για την ιδέα. Το να έχει ο κόσμος την ευκαιρία να ακούσει από το στόμα ενός εμπειρότατου εκπαιδευτή αλόγων όλα αυτά που ακούσαμε όσοι ήμασταν εκεί, είναι πολύ μεγάλη προσφορά στην κοινωνία μας. Και δεν εννοώ μόνο στην κοινωνία των αλογάδων, αφού το θέμα άγγιζε και αφορούσε την σχέση των ανθρώπων με τα ζώα γενικά.

Συγχαρητήρια για την επιλογή του χώρου. Εξαιρετική τοποθεσία, εξαιρετική περιποίηση και εξαιρετική κουζίνα…αν και λόγο νηστείας δεν γευθήκαμε τα κρέατα…όμως τα βουβαλοκεφτεδάκια…θα τα τιμήσω με την πρώτη ευκαιρία…και αυτό είναι δέσμευση..

Συγχαρητήρια και στους χορηγούς που πίστεψαν στην αξία αυτής της διοργάνωσης και χάρισαν σε εμάς τους συμμετέχοντες την ευκαιρία να την παρακολουθήσουμε χωρίς κανένα κόστος.Ιδιαίτερη η χαρά μου που επιτέλους βρέθηκα κοντά με τους ανθρώπους που μέχρι χθες ανταλλάσσαμε τις απόψεις μας internet-ικα.... αλλά νιώθαμε πως μέσα από αυτές τις λέξεις μας ένωνε η αγάπη για τα ζώα, την φύση και τον Άνθρωπο….Βάλια , Πέτρο σας ευχαριστούμε....

Τώρα για τον Franklin….θα σας τα πω όπως τα είδα εγώ που με τα άλογα δεν έχω (ακόμη) καμία σχέση.. εγώ έβαλα όπου άλογο => σκύλος, μιας και με τα σκυλιά ασχολούμαι από χόμπι. Ο Franklin.. Άνθρωπος που πραγματικά αγαπά τα άλογα αλλά και αυτό που κάνει… Ένιωσα πραγματικά πως έκανε κατάθεση ψυχής. Ένιωσα την αγωνία του, την θλίψη και τον πόνο του όταν σκεφτόταν περιστατικά κακοποίησης αλόγων ή ακόμη και περιγραφές για «εργαλεία» εκπαίδευσης. Ήταν πολύ σημαντικό όταν είπε πως «Αν μετά το σεμινάριο, έστω και ένας από εμάς γίνει καλύτερος απέναντι στο άλογο του, τότε θα ένιωθε ιδιαίτερα ευτυχισμένος».

Καταγράφω εν συντομία αυτά που αποκόμισα

1. Η ιππασία είναι ένας χορός, που οι δυο χορευτές νιώθουν και καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον… Εγώ θα το επεκτείνω και πέρα από την σχέση αλόγου - ανθρώπου… Πόσο σημαντικό είναι να μπορούμε να «διαβάσουμε» το ταίρι μας και να κατανοούμε την γλώσσα του σώματος του…να γνωρίζουμε και να καταλαβαίνουμε τις κινήσεις του, τις ανάγκες του, την ψυχή του.

2. Είδαμε κάποια από τα «σήματα ηρεμίας» που εφαρμόζουν τα άλογα όπως το «μασούλημα» το «χασμουρητό» ίδια ακριβώς είναι και στα σκυλιά, αλλά και στους ανθρώπους.

3. Στην σχέση άλογο – άνθρωπος πρέπει να είναι σαφής ο ρόλος του «αρχηγού» ως καθοδηγητή και όχι ως τύραννου και δυνάστη. Σεβασμός, συμπόνια, κατανόηση.

4. Στον χορό της ιππασίας, ο «αρχηγός» είναι ο καθοδηγητής που οδηγεί τα βήματα…είναι ο οδηγός του αυτοκινήτου και όχι απλός επιβάτης ή ένα σακί πατάτες…

5. Χορό δεν μαθαίνεις από τα βιβλία…κάποιος πρέπει να σου δείξει πως γίνεται και φυσικά εσύ να ασχοληθείς. Και να χορεύεις συνεχώς για να γίνεις καλύτερος «χορευτής».

6. Άνθρωποι και ζώα, εφόσον ζουν κοντά (μαζί), πρέπει να αναπτύξουν μια «γλώσσα» επικοινωνίας. Αυτό γίνεται με την καθημερινή μας ενασχόληση όπου θα ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ να εκπαιδεύσουμε συμπεριφορές… Ακόμα και αυτή η προσπάθεια μετράει και ακόμη και αυτή θα πρέπει να επιβραβεύετε.

7. Κανένας δεν θα ήθελε να του πειράζουμε και να του χαϊδεύουμε την μύτη…γι’ αυτό μη το κάνετε στα άλογα. Επιτρεπτό το χάδι στο πλάι του λαιμού.. Πόσο λάθος το ήξερα!!!!

8. Τα άλογα ως ζώα που είναι χαμηλά στην τροφική αλυσίδα, τρώγονται από όλα τα σαρκοφάγα ζώα. Για τον λόγο έχουν πολλές φοβίες και είναι επιφυλακτικά με κάθε τι νέο και άγνωστο. Είπε ο Franklin πως πάνω σ’ αυτό βασίζεται και το εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Εδώ εγώ έχω μια διαφορετική άποψη γιατί πράγματι τον είδα να «εκμεταλλεύεται » την φοβία για εκπαιδευτικούς λόγους. Θυμίζω το κούνημα του σχοινιού για το “quit” (άστο)…Το σχήμα του σκοινιού σχημάτιζε ένα φίδι που το φόβιζε και εξανάγκαζε το άλογο να ανεβάσει το κεφάλι του από το έδαφος... Θυμίζω επίσης την βέργα με την σακούλα στην άκρη που και εκείνο προκαλούσε ένα ήπιο stress ώστε να «εξαναγκαστεί» το άλογο να περπατήσει ή να κάνει ένα βήμα πίσω.. Αυτά προκαλούν κατά την άποψη μου ένα stress αλλά δεν μπορούν να συγκριθούν με άλλες επώδυνες μεθόδους «εκπαίδευσης» που έχουμε διαβάσει…