"..ένας Γέροντας, έλεγε την ευχή ως εξής: Kύριε Ιησού Χριστέ Υιε του Θεου ΜΗΝ με ελεήσεις τον αμαρτωλό..
Πήγε λοιπόν ένας Δεσπότης κάποτε να επισκεφτεί το Όρος, και πέρασε και από το κελί του Γέροντος αυτού, να τον ευλογήσει, και όταν τον άκουσε να ψιθυρίζει την ευχή, τον νουθέτησε, ως εξής.
- Βρε ευλογημένε Γέροντα, λάθος την λες την ευχή, πρέπει να λες: Kυριε Ιησού Χριστέ Υιε Του Θεού ΕΛΕΗΣΟΝ με, και όχι ΜΗΝ με ελεήσεις.
- Να'ναι ευλογημένο Δέσποτα μου, απάντησε ταπεινά, ο Γέροντας, και στεναχωρήθηκε που τόσο καιρό έλεγε λάθος την ευχή.
Φεύγοντας λοιπόν ο Δεσπότης με την συνοδεία του, με την βάρκα, επειδή ήταν παραθαλάσσιο το μέρος, που ασκήτευε ο Γέροντας, και αφού ανοίχτηκαν μερικά μέτρα με την βάρκα στην θάλασσα, βλέπουν κατάπληκτοι και έκθαμβοι, το Γεροντάκι, να βιάζεται να τους φτάσει περπατώντας πάνω στο νερό, όπως κάποτε έκανε ο Κύριος Στον Οποίον προσευχόταν, και αφού τους έφτασε ρώτησε τον Δεσπότη:
- Πως μου είπες Δέσποτα μου να λέω την ευχή, γιατί το ξέχασα ο ανάξιος και ο αμαρτωλός πλανεμένος κιόλας;
Του λέει τρέμοντας από το δέος και την κατάνυξη ο Δεσπότης λοιπόν αφού του ασπάζεται και την Οσία δεξιά του,
- Λέγε όπως αγαπάς την ευχή Γέροντα μου, και μακάρι ο Θεός να μας αξιώσει να την λέμε λάθος και εμείς και να φτάσουμε στα μέτρα της Αγιότητας σου, αμήν."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου