«Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο άνθρωπος στην πραγματικότητα δεν πεθαίνει. Ο θάνατος είναι απλώς μετάβαση από την μια ζωή στην άλλη. Είναι ένας αποχωρισμός για ένα μικρό διάστημα, Όπως, όταν πάει κάποιος, ας υποθέσουμε, στο εξωτερικό για έναν χρόνο, οι δικοί του στενοχωριούνται, γιατί θα τον αποχωρισθούν για έναν χρόνο, ή αν λείψει δέκα χρόνια, έχουν στενοχώρια για τον αποχωρισμό των δέκα χρόνων, έτσι πρέπει να βλέπουν και τον αποχωρισμό από τα αγαπημένα τους πρόσωπα με τον θάνατο. Αν πεθάνει, ας υποθέσουμε, κάποιος και οι δικοί του είναι ηλικιωμένοι, να πουν: «Μετά από καμιά δεκαπενταριά χρόνια θα ανταμώσουμε». Αν είναι νεώτεροι, να πουν: «Μετά από πενήντα χρόνια θα ανταμώσουμε». (από τους λόγους του π. Παισίου )
Καλή αντάμωση πατέρα.
Καλή αντάμωση φίλε Χρήστο
Καλή αντάμωση φίλε Κώστα
Καλή αντάμωση
Μεγάλες κουβέντες, Κώστα, από αγίους ανθρώπους. Για να συνειδητοποιηθούν βέβαια χρειάζεται πίστη αληθινή από καρδίας και 'προπόνηση' γερή στις όποιες δοκιμασίες κληθεί να αντιμετωπίσει ο καθένας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚώστα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό Παράδεισο σε όλους τους νεκρούς μας. Και να σου πω και κάτι άλλο που άκουσα και μου άρεσε.
" Οι νεκροί μας, είναι οι προεκτάσεις του εαυτού μας στην αιωνιότητα."
Μόνο, όποιος έχασε δικό του άνθρωπο, γνωρίζει για την πραγματικότητα αυτής της αιωνιότητας, που άλλωστε δεν θα αργήσει και για εμάς να έρθει.